Οι Hooks ιδρύθηκαν στον Πειραιά τον χειμώνα του 1965. Το πέρασμά τους από την μοντέρνα μουσική του τόπου μας, όσον αφορά την ποσοτική του καταγραφή είναι μεν φτωχό με την ηχογράφηση ενός Single αλλά η μοναδικότητα και το αρτιότατο αποτέλεσμα το κατατάσσουν σταθερά στην δεκάδα με τα καλύτερα δείγματα του μοντέρνου τραγουδιού της δεκαετίας του 60.

Αναλυτικότερα ο ιδρυτικός πυρήνας των Hooks με επίκεντρο τον Πειραιά, περιλαμβάνει τον Γιάννη Φουντή στην κιθάρα και στο τραγούδι, τον Νίκο Καίσαρα στα ντραμς, τον Ηλία Καλή στην κιθάρα, τον Κώστα Δρακάκη στο μπάσο και τον Γρηγόρη Μωυσιάδη στα πλήκτρα. Με αυτό το σχήμα θα δώσουν σποραδικές συναυλίες σε κινηματογράφους και πρωινά ρεσιτάλ ενώ θα καταφέρουν να κλείσουν για την χειμερινή σεζόν του 1965 στην Μπουάτ της Καίτης Επισκόπου στην οδό Φαλήρου στην Καστέλα.

Η επόμενη χρονιά είναι περίοδος ζυμώσεων και ανακατατάξεων, αφού ο Γρηγόρης Μωυσιάδης αναχωρεί το 1966 για σπουδές  ως Μεταλλειολόγος στην Θεσσαλονίκη, όπου θα συμμετάσχει σε αντίστοιχα μοντέρνα συγκροτήματα, τους Drops και τους Boomerangs, όντας ένας από τους πιο περιζήτητους οργανίστες στην Ελλάδα. Ο Ανάργυρος Δρακάκης, πατέρας του Κώστα Δρακάκη και καταρτισμένος μουσικός ο ίδιος με εγκύκλιες σπουδές στην διδασκαλία της κιθάρας, είχε αναλάβει χρέη άτυπου μάνατζερ της μπάντας- κυρίως για να προφυλάξει τους νεαρούς μουσικούς από τις κακοτοπιές. Το συγκρότημα με μια σειρά ευφυέστατων κινήσεων θα λύσει το πρόβλημα στα πλήκτρα, μεταθέτοντας τον πολυοργανίστα και ταλαντούχο Κώστα Δρακάκη στην farfisa. Την θέση του Κώστα Δρακάκη στο μπάσο θα αναλάβει ο Τάκης Βαλιώτης από την Ηλιούπολη, ο οποίος θα προτείνει και την μεταγραφή του παιδικού του φίλου και συντοπίτη, σαξοφωνίστα Γιώργου Αλμπάζη από τους Ολύμπιους του Βαγγέλη Ντίκου.  Στα ντραμς, ο Νίκος Αλεξανδράτος, προερχόμενος από τους πειραιώτες Batman,  θα καλύψει το κενό που άφησε ο Νίκος Καίσαρ, ο οποίος αποχώρησε για να ταξιδέψει, καθότι ήταν μηχανικός του Εμπορικού Ναυτικού. Το σχήμα θα πάρει την τελική του μορφή με την αποχώρηση του Ηλία Καλή και την ανάληψη της κιθάρας αποκλειστικά από τον Γιάννη Φουντή. 

Το παρών σχήμα αποδείχθηκε μακροβιότερο όλων των άλλων, συνεχίζοντας ακάθεκτο τις ζωντανές εμφανίσεις που εξακολουθούσε να κλείνει, με μεγάλη προσοχή στις επιλογές, ο Ανάργυρος Δρακάκης . Πέραν αυτών, με την δική του οικονομική αρωγή αγοράστηκε μια  farfisa και δύο ενισχυτές του συγκροτήματος, δίνοντας μια άλλη δυναμική στο γκρουπ, το οποίο σταδιακά έχτιζε ένα δυνατό όνομα και πλέον είχε μετακομίσει στην Ηλιούπολη, όπου παρουσίαζε το πρόγραμμα στο Nightclub “Les Ami” στην Ηλιούπολη τις βραδιές του Σαββατοκύριακου, καθώς και τα Κυριακάτικα πρωινά.  Παράλληλα, μέσα από την γνωριμία του με τον πανελλήνια γνωστό κονφερασιέ Όμηρο Αθηναίο, εξασφάλισε μια διήμερη εμφάνιση των Ηοοks στο τηλεοπτικό κανάλι της ΥΕΝΕΔ. Ενθουσιασμένος ο θείος του Γιώργου Αλμπάζη και περήφανος για την παρουσία του ανιψιού του  στο γυαλί της οθόνης, αγόρασε με δόσεις μια τηλεόραση και κατόπιν μην έχοντας άλλη δυνατότητα καταγραφής των Hooks, αποφάσισε να φωτογραφίσει το γκρουπ πάνω από την τηλεόραση, σώζοντας με αυτόν τον παράδοξο τρόπο 8 ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την τηλεοπτική τους εμφάνιση.

Ο ιδιοκτήτης της λαϊκής δισκογραφικής εταιρίας BOEM θέλοντας να κάνει ένα άνοιγμα στον χώρο της μοντέρνας μουσικής, συναντά τους Hooks σε ένα κατάμεστο Les Ami και τους προτείνει την σύναψη συμβολαίου. Με βάση το συμβόλαιο, οι Hooks θα ηχογραφούσαν αρχικά 2 τραγούδια και εν συνεχεία και εφόσον κρίνονταν επιτυχημένα, θα συνέχιζαν με την ηχογράφηση ενός δίσκου μεγάλης διαρκείας. Αρχές του 1967 ηχογραφούν τα πρώτα 6 τραγούδια τους στο στούντιο του γνωστού ηχολήπτη Γιώργου Φρεν, ο οποίος είχε αναλάβει και την συναυλία –Μαμούθ στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Οι Hooks θα αποφύγουν την πεπατημένη της διασκευής και απόδοσης στα ελληνικά κάποιας γνωστής επιτυχίας από το εξωτερικό, ρισκάροντας με την κατάθεση των δύο δικών τους τραγουδιών. Στατιστικά, είναι ελάχιστες οι δισκογραφικές καταθέσεις της περιόδου που δεν περιελάμβαναν την εύκολη λύση της διασκευής και μια από αυτές είναι των Hooks, οι οποίοι παρέδωσαν δύο ατόφια δείγματα άψογου beat ήχου. Μια ακόμη μοναδικότητα ήταν πως και οι δύο πλευρές περιλάμβαναν τραγούδια βασισμένα πάνω σε ρυθμούς shake, ενώ το σύνηθες ήταν να ηχογραφούνται shake από την μία πλευρά και αργά τραγούδια τύπου μπαλάντας για την flip-side.  Εκτός των παραπάνω ρηξικέλευθων προτάσεων, τα τραγούδια των Hooks ξεχωρίζουν από τον μέσο όρο χάρη στο καλοδουλεμένο παίξιμο των μελών τους, με την farfisa να εμπλέκεται συχνά σε groovy ξεσπάσματα ή να συνδιαλέγεται με το σαξόφωνο σε soul μονοπάτια. 

Πρέπει να γίνει ειδική μνεία στην συγγραφή  του τραγουδιού “Listen (losing your mother)” από τον νεαρότατο τότε Γιάννη Φουντή, αφού πρόκειται για ένα καθαρά βιωματικό τραγούδι, το οποίο έγραψε και αφιέρωσε στην μνήμη της μητέρας του, η οποία απεβίωσε εκείνη την χρονιά από παθολογικά αίτια στο σπίτι της. Γυρνώντας τα χαράματα από το club “Les Ami” και βρίσκοντάς την νεκρή, αποτύπωσε τον σπαραγμό του και την οδύνη για τον πρόωρο χαμό της μητέρας του σε αυτούς τους συγκλονιστικούς στίχους.  Μετά την ταιριαστή μελοποίησή του, ομόφωνα αποφασίστηκε να αποτελέσει το flip side του δίσκου.

Η πολύ καλή εμπορική πορεία του single οδήγησε τους Hooks ξανά στο στούντιο τον Σεπτέμβρη του 1967 , όπου έγραψαν τα υπόλοιπα 5 τραγούδια τους, στα οποία είναι εμφανής η πρόοδος που είχε συντελεστεί στο μουσικό τους ύφος. Πλέον μπορούσαν να υποστηρίζουν σε ζωντανές εμφανίσεις ρεπερτόριο soul και blues μουσικής, ενώ χάρη στην συνεχή υποβοήθηση του Ανάργυρου Δρακάκη ο οποίος είχε γνώσεις χορωδιακής μουσικής, θα τελειοποιήσουν την τεχνική τους στα τετραφωνικά φωνητικά, παρουσιάζοντας ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα ήχο. Στην σύνθεση των τετραφωνικών χορωδιακών φωνητικών σημαντικό ρόλο διαδραμάτισε η συμμετοχή της Σίλιας Μόσχου-Δρακάκη και της Λουίζας Κοζομπόλη. Στην σύνθεση του γκρουπ είχε επέλθει την ίδια περίοδο και μια αλλαγή με την αποχώρηση του ντράμερ Νίκου Αλεξανδράτου και την αντικατάστασή του από τον Τότη Μπατή, προερχόμενο από τους πειραιώτες Meteors.

Με το πέρας των ηχογραφήσεων παρουσιάστηκαν στον ιδιοκτήτη της BOEM με σκοπό να προχωρήσουν στην έκδοση του μεγάλου τους δίσκου αλλά δεν ευοδώθηκε αυτή η κυκλοφορία. Η αιτία ήταν πως  ο ιδιοκτήτης της δισκογραφικής πίεζε τα μέλη των Hooks να παραχωρήσουν δύο από τα τραγούδια τους σε γνωστή ελαφρολαϊκή τραγουδίστρια της εποχής και κατόπιν θα προχωρούσε στην έκδοση του δίσκου τους. Η σθεναρή αρνητική στάση του γκρουπ δεν άφηνε πολλά περιθώρια και με δεδομένο ότι ποτέ δεν θα εξαρτιόταν η δημιουργία τους από οικονομικά κριτήρια, διέκοψαν την συνεργασία τους και επέστρεψαν στις ζωντανές εμφανίσεις. Στην συνέχεια οι Hooks θα πορευτούν με αυτό το σχήμα ως τον Ιούνιο του 1968 , οπότε και θα επέλθει η οριστική διάλυση του σχήματος λόγω της στράτευσης των Δρακάκη και Βαλιώτη.

Μετά την διάλυση του γκρουπ, ο Γιάννης Φουντής και ο Νίκος Αλεξανδράτος συνεργάστηκαν με την ορχήστρα του Κώστα Πρέντα στο κέντρο «Παλιά Αθήνα» από το 1971 και για πέντε σερί σεζόν. Το 1975 o Γιάννης Φουντής θα ηχογραφήσει ένα single με τα τραγούδια «Γύρνα ξανά / Μόνος μου κοντά τους» στην εταιρία Pan Vox και με το δεύτερο θα συμμετάσχει στον διαγωνισμό τραγουδιού της Θεσσαλονίκης, χωρίς όμως να σημειώσει κάποια επιτυχία. Την ίδια χρονιά, το τραγούδι «Γύρνα ξανά» θα βρεθεί στην συλλογή «Ρυθμός και Νιάτα» της Pan-Vox ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ’80 θα ακολουθήσει την τραγική μοίρα της μητέρας του, με τον πρόωρο θάνατό του από ανακοπή καρδιάς.

Ο Κώστας Δρακάκης (www.drakakis.gr), μετά την διάλυση του γκρουπ, διέγραψε μια σημαντική σταδιοδρομία στην Επιστήμη των Ηλεκτρονικών. Κατόπιν συνέχισε την ενασχόλησή του με την μουσική αλλά σε νέους χώρους καλλιτεχνικής αναζήτησης, της κλασσικής και της θεατρικής μουσικής. Σήμερα είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών, έχοντας γράψει μουσική για το θέατρο, έργα για ορχήστρα και έργα για ορχήστρα με χορωδία. Εναρμονίζει και ενορχηστρώνει έργα σύγχρονων συνθετών, ενώ από το 1981 διδάσκει την  Χορωδία Πειραιώς 1960, την οποία θα διευθύνει από το 1984 ως μόνιμος μαέστρος της. Παράλληλα αναλαμβάνει και την χορωδία Καλυβίων, με την οποία θα κερδίσει βραβεία και εξαιρετικές κριτικές, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Το 1986 ιδρύει την Συμφωνική Ορχήστρα της Χορωδίας Πειραιώς 1960 και παράλληλα ιδρύει, διευθύνει και διδάσκει στο Δημοτικό Ωδείο Καλυβίων, προσκαλείται σε εξετάσεις του ΥΠ.ΠΟ. ,διδάσκει στην Ανωτ. Σχολή Θεάτρου του Κ. Μασσαλά, σε σεμινάρια χορού και μουσικής της ΕΟΚ, έχει δημοσιεύσει πρωτότυπες μουσικές θεωρητικές εργασίες και έχει συγγράψει βιβλία για τα θεωρητικά μαθήματα των Ωδείων. Βάσει των ολοκληρωμένων σπουδών του στα ηλεκτρονικά και την εξειδίκευσή του σε θέματα ήχου, διδάσκει τις εφαρμογές των computers και των studios στη μουσική δημιουργία. Παράλληλα όντας αεικίνητος, εμφανίζεται σε αντίστοιχης θεματολογίας εκπομπές στην TV, παρουσίασε πλήθος εκπομπών στο ραδιόφωνο, εισηγείται τα πολιτιστικά προγράμματα στη Νομαρχία Πειραιά ενώ είχε και μια επιτυχή θητεία ως δημιουργός και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Διεθνούς Χορωδιακού Φεστιβάλ Πειραιά. Τέλος, από το 1998-2003 ανέλαβε την Καλλιτεχνική Διεύθυνση της Δημοτικής Χορωδίας Μαρκοπούλου, από το 1992- 1996 εργάστηκε στην Διεύθυνση σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και από το 2000-2010 διετέλεσε Διευθυντής Σκηνής της Νέας Σκηνής της ΕΛΣ και Μαέστρος των χορωδιών του θεάτρου.

                 Ο Γιώργος Αλμπάζης θα ασχοληθεί με την τυπογραφία λειτουργώντας το ιδιόκτητο τυπογραφείο του στην Ηλιούπολη μέχρι την συνταξιοδότησή του, ενώ ο  φίλος του Τάκης Βαλιώτης θα εξελιχθεί σε Διερευνητή Αεροπορικών Ατυχημάτων στην πολιτική Αεροπορία και συνταξιοδοτήθηκε με τον βαθμό διευθυντή από την υπηρεσία Τηλεπικοινωνιών & Ελεγκτών. Παράλληλα κατέχει την θέση του Γενικού Γραμματέα  στον Σύνδεσμο Χειριστών Ιδιωτικών Αεροσκαφών ως ιδιοκτήτης 2 αεροσκαφών και επαγγελματίας χειριστής με πάνω από 8000 ώρες πτήσης. Ο Νίκος Αλεξανδράτος τον χειμώνα του 1967-1968 θα ενταχθεί στην ορχήστρα του Τέλη Αποστολάκου με τον Ζαν Ρομπέρ στα φωνητικά και κατόπιν θα συνεργαστεί μια σεζόν με τον Τάκη Μωράκη και την Νάντια Κωνσταντοπούλου στο κέντρο «Μον Σινιέρ». Την σεζόν 1968-1969 θα βρεθεί στο σχήμα των Δειλινών, μαζί με τους Χρηστάκη, Κόκκοτα και Γαλάνη. Θα ακολουθήσει η θητεία του και με την επιστροφή του το 1971 θα ανοίξει επιχείρηση (Audio Show) με εμπόριο ηλεκτρονικών ειδών στον Πειραιά και παράλληλα θα δουλέψει μαζί με τον Γιάννη Φουντή στην ορχήστρα του Κώστα Πρέντα. Το 1976-1977 θα συμμετάσχει στην ορχήστρα του Σταύρου Ξαρχάκου για το ανέβασμα του θεατρικού έργου «ο Πειρασμός» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη και θα κλείσει τον κύκλο των ζωντανών του εμφανίσεων την επόμενη χρονιά με την ορχήστρα του Τέλη Αποστολάκου στο Cavo D’ Oro. 

                      O Γρηγόρης Μωυσιάδης, θα συνεχίσει την μουσική του πορεία στην Θεσσαλονίκη, συμμετέχοντας σε πάμπολλα ζωντανά σχήματα (Athos Palace), ηχογραφώντας τα πλήκτρα και τα synthesizers σε δίσκους –ορόσημα, όπως τον πρώτο ομώνυμο από τα Μωρά Στη Φωτιά το 1987, το «Γινάτι» του Νίκου Ρέγκου τo 1989, τις «Μικρές εβδομάδες» του Μανώλη Χατζημανώλη αλλά και στον πρώτο δίσκο των Ροδάμα «Κάτω από το δέρμα» το 1996, παραμένοντας μπροστάρης στην χρήση των νέων τεχνολογιών στην μουσική. Τα τελευταία χρόνια γράφει μουσική για το θέατρο «Ακτίς Αέλιου» , διοχετεύοντας το αστείρευτο ταλέντο και την μουσική του ιδιοφυία σε σύγχρονα ακούσματα.

                              Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στις μεταγενέστερες επανεκδόσεις οι οποίες συμπεριέλαβαν τα τραγούδια των Hooks, γνωρίζοντάς τα σε ένα καινούργιο κοινό. Αρχικά με την συλλογή βινυλίου «Χρυσή δεκαετία του ‘60» της εταιρίας Musica Viva το 1992, η οποία  περιείχε τα δύο τραγούδια του single. Κατόπιν ακολούθησε το 2002 στην εταιρία Nitro Music η συλλογή «Τα πρώτα ελληνικά συγκροτήματα» με το τραγούδι “Listen”, ενώ στην ίδια εταιρεία θα εκδοθεί την επόμενη χρονιά το τραγούδι «Εσύ» στην συλλογή «Ελληνικά Συγκροτήματα- Χρυσή 10ετία- ΣΕΪΚ».