Οι Isadoras είναι το μακροβιότερο ροκ σχήμα της Μεγαλονήσου και ένα από τα μεγαλύτερα σε διάρκεια ζωής μέσα στο σύνολο της ελληνικής μοντέρνας μουσικής. Έχοντας ήδη διανύσει την τέταρτη δεκαετία συνεχίζουν περιστασιακά να εμφανίζονται μέχρι σήμερα σε ειδικές περιπτώσεις, χαρίζοντας στους θαυμαστές τους μοναδικές εμφανίσεις με την αυθεντική πάντα σύνθεση του γκρουπ.
Πιάνοντας το νήμα της ιστορίας των Isadoras από την αρχή, θα πρέπει να πάμε πίσω στο 1967 όπου σχηματίζεται στην Αμμόχωστο το ελπιδοφόρο σχήμα των Checkmates αποτελούμενο από τους Θέμη Θεμιστοκλέους στην κιθάρα και το τραγούδι, τον Jerry στο μπάσο, τον Φυλακτή στην κιθάρα και τραγούδι καθώς και τον Μάριο στα ντραμς. Ο Θέμης Θεμιστοκλέους είχε έλθει στην Κύπρο από την Αυστραλία όπου είχε ήδη προλάβει να χτίσει μια λαμπρή καριέρα με ένα ντουέτο που είχε φτιάξει με μια Αυστραλή τραγουδίστρια, έχοντας μάλιστα δισκογραφήσει σε δίσκους γραμμοφώνου 78’’ στροφών. Οι Checkmates μένουν χαραγμένοι για πάντα στην μνήμη της κυπριακής νεολαίας με τις εκρηκτικές τους εμφανίσεις –πολλοί τους σύγκριναν με τους Rolling Stones- ,τον φοβερό παλμό τους, αμέτρητες βραβεύσεις σε διαγωνισμούς καθώς και την πρωτοποριακή ιδέα να ενοικιάσουν για δυο σεζόν ένα club το οποίο βάφτισαν με το όνομα του γκρουπ και στο οποίο εμφανίζονταν κάθε μέρα προκαλώντας το αδιαχώρητο.
Κάπου στο 1970 το γκρουπ διαλύεται και ο Θέμης Θεμιστοκλέους συναντιέται κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας μαζί με τον εξίσου βετεράνο Κόκο Νικολάου ,ο οποίος έπαιζε μπάσο στο συγκρότημα Youngers των αδελφών Χατζηπαύλου, και με την προσθήκη του Αντώνη Δημητριάδη στα πλήκτρα και του Λούη Φιλίππου στα ντραμς, ιδρύουν τους Isadoras, με νονό του γκρουπ τον Βρετανό μάνατζερ της μπάντας, ο οποίος σκέφτηκε ότι εκτός της ωραίας ηχητικής, η λέξη παραφρασμένη στα ισπανικά σήμαινε Αξιαγάπητος.
Ένα από τα πρώτα βήματα της μπάντας ήταν να βρει ένα κέντρο κοντά στην Δημοτική Αγορά της Αμμοχώστου και να του δώσουν το όνομά τους. Γρήγορα έγιναν πόλος έλξης της νεολαίας με αποτέλεσμα η νεοσύστατη κυπριακή τηλεόραση (Ρ.Ι.Κ.) να καλέσει σε μια από τις πρώτες της εκπομπές τον Θέμη Θεμιστοκλέους. Το Ιsadoras ήταν γεμάτο κάθε μέρα από Δευτέρα έως Σαββάτο ενώ την Κυριακή ξεκουράζονταν. Εκτός από την κυπριακή νεολαία που τους απολάμβανε, οι Isadoras έδιναν στους ταξιδιωτικούς πράκτορες καρτούλες για ελεύθερη είσοδο και ένα δωρεάν ποτό στους τουρίστες που έρχονταν να τους ακούσουν, κυρίως όμως τουρίστριες από τις Σκανδιναβικές χώρες ήταν ο πυρήνας από τους σκληροπυρηνικούς θαυμαστές τους που για τέσσερα χρόνια συνεχώς επισκέπτονταν την Κύπρο.
Με τα χρήματα που μαζεύουν ηχογραφούν το 1972 ένα single στην εταιρία E.F.I. του Μάριου Μελετίου με δύο δικά τους τραγούδια, τα “Joshua” και “Sixteen tons” ενώ την επόμενη χρονιά ηχογραφούν δύο διασκευές τους σε ένα ισπανικό και ένα ανατολίτικο τραγούδι, τα “Roba Zabato” και “Yiaroumbi”,πάλι στην E.F.I. με πολύ καλά αποτελέσματα. Οι ηχογραφήσεις, παρ΄ όλο που τα στούντιο ήταν ακατάλληλα (προορίζονταν μόνο για ραδιοφωνικές εκπομπές ) και οι ηχολήπτες δεν ήξεραν να ηχογραφήσουν σωστά ένα γκρουπ (ο ηχολήπτης δεν ήθελε να του πειράξουν τις…στάθμες γιατί δεν ήξερε μετά να τις επαναφέρει) ,το αποτέλεσμα δείχνει το απίστευτο ταλέντο των Isadoras αλλά και το πολύ καλό δέσιμο της μπάντας.
Δυστυχώς όλα αυτά έλαβαν τέλος με τον πόλεμο και την επιστράτευση όλων των μελών του γκρουπ ενώ η λήξη του πολέμου τους βρίσκει άστεγους, με την Αμμόχωστο να βρίσκεται υπό Τουρκική κατοχή και το βιοποριστικό πρόβλημα να προβάλει πιο έντονο από ποτέ. Τότε πήραν την μεγάλη απόφαση να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό ξεκινώντας από εκεί που είχαν ήδη ένα καλό όνομα, τις Σκανδιναβικές χώρες ,δημιουργώντας το αδιαχώρητο στο κέντρο τους στην Φιλανδία με αποτέλεσμα σύντομα να ασχοληθούν μαζί τους εφημερίδες και περιοδικά ενώ πέρασαν και από την Αγγλία με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ακολουθούν κάποιες έκτακτες εμφανίσεις σε κρουαζιερόπλοια μέχρι που ο επιχειρηματίας Ανδρέας Όμπασιης του κέντρου Κοσμοπόλιταν της Λευκωσίας, τους τηλεφώνησε και τους πρότεινε να εμφανιστούν εκεί. Φυσικά μια τέτοια δελεαστική πρόταση δεν τους άφησε ασυγκίνητους οπότε και επέστρεψαν στην Κύπρο και μετά από κάποιες διαπραγματεύσεις με τον επιχειρηματία, το συγκρότημα δημιούργησε το Isadoras Night Spot, το οποίο έγινε σημείο αναφοράς για την μετέπειτα νυχτερινή διασκέδαση της Μεγαλονήσου.
Οι Isadoras όχι μόνο δεν αρκέστηκαν στην δημιουργία του κέντρου αλλά έχοντας πολλές έξυπνες ιδέες κατάφεραν να πρωτοπορούν συνεχώς στην νυχτερινή διασκέδαση, είτε φέρνοντας διάφορα χορευτικά μπαλέτα από το εξωτερικό, είτε εμπλουτίζοντας το πρόγραμμα με άλλους τραγουδιστές. Μερικές από αυτές ήταν οι αδελφές Ρήνα και Αίγλη, η Άννα Βίσση , η Ελλαδίτισσα τραγουδίστρια Μαίριλιν, η Σάντρη ,σατιρικούς ηθοποιούς όπως ο Σταύρος Λούρας και σε συνδυασμό με τον άρτιο ηχητικό εξοπλισμό τους, παρέμειναν στην πρώτη γραμμή της διασκέδασης μέχρι σχεδόν και τις αρχές της δεκαετίας του ’90 όπου και σταμάτησαν τις ζωντανές τους εμφανίσεις ενώ το κέντρο διαμορφώθηκε στο σημερινό Magic Palace. Ενδιάμεσα είχαν προλάβει να κάνουν και περιοδείες σε όποιο μέρος υπήρχε κυπριακή παροικία όπως η Νότια Αφρική αλλά και πολλές συναυλίες εντός της Κύπρου, είτε θερινές (διαγωνισμός Carlsberg) είτε για φιλανθρωπικούς σκοπούς (Σχολή Τυφλών, παιδικός διαγωνισμός Μαγικό Μπαλόνι), κάνοντας το όνομά τους συνώνυμο της διασκέδασης και έχοντας πλέον αναπτύξει ένα τεράστιο ρεπερτόριο.
Η περίπτωση των Isadoras είναι μια μοναδική ευκαιρία για να γίνει αντιληπτό πως ένα συγκρότημα, με πολύ ταλέντο, έξυπνες ιδέες και μεγάλη όρεξη για δουλειά μπόρεσε όχι μόνο να σταθεί στα πόδια του αλλά και να βγει στο εξωτερικό ,κερδίζοντας τις εντυπώσεις ενώ αξιοσημείωτο είναι το ότι παραμένουν ακόμα μαζί και όποτε χρειαστεί δίνουν το παρών με τα τραγούδια τους.
Comments